Αγνωστοι προπηλάκισαν τον Βαρουφάκη & τη σύζυγό του στα Εξάρχεια

Θύμα προπηλακισμού έπεσε το βράδυ της Τρίτης στα Εξάρχεια ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, σε εστιατόριο στα Εξάρχεια,

όπου έτρωγε με τη σύζυγό του Δανάη Στράτου και με μία φίλη τους.

Οπως διηγείται ο ίδιος, στην αυλή του εστιατορίου εισέβαλε ομάδα αντιεξουσιαστών με απειλητικές διαθέσεις. Οι νεαροί είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους, κινήθηκαν προς το μέρος του, έριξαν γυάλινα αντικείμενα -χωρίς να χτυπήσουν τον ίδιο ή την παρέα του και απαιτούσαν την απομάκρυνσή του από «τον χώρο τους».

Ο υπουργός Οικονομικών εκτιμά πως δεν είχαν στόχο να τον τραυματίσουν, καθώς αν ήθελαν είχαν την ευκαιρία λόγω αριθμητικής υπεροχής. «Στόχος τους ήταν να με οδηγήσουν σε άτακτη φυγή με ελαφρά, εξευτελιστικά χτυπήματα», σημειώνει. Τελικά, οι κουκουλοφόροι αποχώρησαν από το εστιατόριο και η δεύτερη πράξη του επεισοδίου έλαβε χώρα στον δρόμο, όταν ο κ. Βαρουφάκης πήγαινε με τη σύζυγό του να φύγει με τη μοτοσικλέτα του. «Ανεβήκαμε στη μοτοσικλέτα αλλά την ίδια ώρα ξεκίνησα διάλογο μαζί τους, δηλώνοντας ότι θέλω να τους ακούσω ακόμα κι αν αυτό απαιτεί να με χτυπήσουν. (Εσβησα μάλιστα και τον κινητήρα, κατέβηκα, και συνομίλησα με μια ομάδα 5-6 από τους πιο θυμωμένους εξ αυτών). Μετά από περίπου 15 λεπτά έντονης αλλά μη βίαιης συνομιλίας τα πνεύματα ηρέμησαν και αποχωρήσαμε (με τη μοτοσικλέτα μας) χωρίς καμία απειλή», αφηγείται.

Η επίσημη ανακοίνωση του υπουργού Οικονομικών

«Χθες το βράδυ (Τρίτη 28η Απριλίου), στην περιοχή των Εξαρχείων, η σύζυγός μου Δανάη Στράτου κι εγώ δεχθήκαμε επίθεση από ομάδα αντιεξουσιαστών στο εστιατόριο όπου δειπνήσαμε. Αντίθετα με τις εικασίες που ακούστηκαν, δεν επρόκειτο για οργανωμένο επεισόδιο, προσπάθεια σοβαρού τραυματισμού μας, προβοκάτσια ή για μέρος της συνολικότερης προσπάθειας πολιτικής ''αποδόμησής'' μου των τελευταίων ημερών.

Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ως εξής:

Κατά τις δέκα το βράδυ συνάντησα τη Δανάη και μία φίλη μας στην υπαίθρια αυλή του εστιατορίου ''Γιάντες'' στην Οδό Βαλτετσίου, όπου και δειπνήσαμε.

Δύο ώρες περίπου αργότερα, αφού είχαμε ολοκληρώσει το δείπνο μας, εισέβαλε στην αυλή ομάδα αντιεξουσιαστών. Με απειλητικές διαθέσεις, καλυμμένα τα πρόσωπα, ύβρεις και ρήψη γυάλινων αντικειμένων προς εμάς (τα οποία δεν μας χτύπησαν) κινήθηκαν σχετικά αργά προς το μέρος μας απαιτώντας την απομάκρυνσή μου από τον ''χώρο τους''.

Στόχος τους, έχω την εντύπωση, δεν ήταν ο τραυματισμός μας καθώς, αν ήθελαν να με τραυματίσουν, είχαν την ευκαιρία, και τη συντριπτική ''αριθμητική'' υπεροχή, για να το πετύχουν. Εκτιμώ ότι στόχος τους ήταν να με οδηγήσουν σε άτακτη φυγή με ελαφρά, εξευτελιστικά χτυπήματα. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί επειδή η Δανάη, πριν έρθουν δίπλα μας οι αντιεξουσιαστές (και πριν προλάβω να τη σταματήσω), σηκώθηκε όρθια και με αγκάλιασε με δύναμη, στρέφοντας την πλάτη της προς αυτούς έτσι ώστε να πρέπει να χτυπήσουν πρώτα εκείνη πριν χτυπήσουν εμένα.

Η κίνηση εκείνη της Δανάης φαίνεται ανάγκασε την ''εμπροσθοφυλακή'' (δύο άτομα) να προσπαθήσουν για μερικά δευτερόλεπτα να με ''πετύχουν'' χωρίς να χτυπήσουν εκείνη. Πολύ γρήγορα όμως υποχώρησαν και, συνεχίζοντας τις ύβρεις και τις απειλές, βγήκαν από την αυλή και μας περίμεναν έξω από το εστιατόριο. Ενα τέταρτο της ώρας αργότερα, και αφού οι υπόλοιποι θαμώνες του εστιατορίου αποχώρησαν χωρίς να εμποδιστούν, βγήκαμε με τη Δανάη κατευθυνόμενοι προς τη μοτοσικλέτα μας που ήταν σταθμευμένη ακριβώς έξω από το εστιατόριο, επί της Βαλτετσίου. Οι αναμένοντες αντιεξουσιαστές, υβριστικοί μεν αλλά από απόσταση μερικών μέτρων, μας υποδείκνυαν να εγκαταλείψουμε τον ''χώρο'' τους.

Ανεβήκαμε στη μοτοσικλέτα αλλά την ίδια ώρα ξεκίνησα διάλογο μαζί τους, δηλώνοντας ότι θέλω να τους ακούσω ακόμα κι αν αυτό απαιτεί να με χτυπήσουν. (Εσβησα μάλιστα και τον κινητήρα, κατέβηκα, και συνομίλησα με μια ομάδα 5-6 από τους πιο θυμωμένους εξ αυτών). Μετά από περίπου 15 λεπτά έντονης αλλά μη βίαιης συνομιλίας τα πνεύματα ηρέμησαν και αποχωρήσαμε (με τη μοτοσικλέτα μας) χωρίς καμία απειλή.

Το εν λόγω περιστατικό επιβεβαιώνει κάποιες σκέψεις και συναισθήματα που είχα από την εποχή που ζούσα στην περιοχή των Εξαρχείων (2000-2006) καθώς και κατά τη διάρκεια ''εισβολών'' ατόμων του ίδιου χώρου στα αμφιθέατρα της Οδού Σίνα όπου δίδασκα. Τώρα δεν είναι η στιγμή για να αναπτύξω εκείνες τις σκέψεις.

Αρκούμαι να δηλώσω, άλλη μια φορά, την πάγια θέση πως, όσο φόβο και απέχθεια να μας προκαλεί η άσκηση αυθαίρετης βίας, η απάντηση στον θυμό αυτών των ανθρώπων και στις βίαιες εκδηλώσεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ούτε η άτακτη υποχώρηση ούτε η βίαιη καταστολή».

πηγή: reporter.gr